Η χειρουργική αντιμετώπιση της παχυσαρκίας αποτελεί την πιο αποτελεσματική και οικονομική μέθοδο για μακροχρόνια απώλεια βάρους σε άτομα με νοσηρή (ή νοσογόνο) παχυσαρκία (ΔΜΣ > 40 ή ΔΜΣ > 35 μαζί με συνυπάρχουσες επιπλοκές, όπως ο διαβήτης, η στεφανιαία νόσος κά). Τονίζεται ότι η επιλογή των ασθενών πρέπει να γίνεται προσεκτικά και σε εξειδικευμένα κέντρα, τα οποία εξασφαλίζουν τη μακροχρόνια παρακολούθησή τους.
Οι χειρουργικές θεραπείες για την παχυσαρκία περιλαμβάνουν διάφορες τεχνικές. Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων γίνονται πλέον λαπαροσκοπικά, γεγονός που διευκολύνει τη σύντομη κινητοποίηση του ασθενούς μετεγχειρητικά. Με όλους τους τύπους επεμβάσεων περιορίζεται ο “λειτουργικός” όγκος του στομάχου με αποτέλεσμα την ταχύτερη πλήρωση του και τη μείωση της κατανάλωσης τροφής. Οι αλλαγές που γίνονται στην ανατομία του πεπτικού συστήματος συνοδεύονται και από ορμονικές μεταβολές που παίζουν καθοριστικό ρόλο στη μείωση της όρεξης και την απώλεια βάρους. Μετά το χειρουργείο δίνονται οδηγίες για κατανάλωση μικρών γευμάτων με αργό ρυθμό. Η αποτελεσματικότητα των χειρουργικών επεμβάσεων είναι ικανοποιητική.
Η μέση απώλεια του υπερβάλλοντος βάρους φθάνει μετά πάροδο τριετίας 54 έως 70%. Το σωματικό βάρος παραμένει στη συνέχεια λίγο πολύ σταθερό σε αυτά τα επίπεδα. Ωστόσο, είναι δυνατόν να υπάρχουν και παρενέργειες, όπως το αίσθημα «βάρους» η ναυτία και η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, ιδίως όταν γίνονται διαιτητικές “υπερβολές”. Οι ασθενείς πρέπει να έχουν αναλυτική πληροφόρηση από την ομάδα γιατρών που τους παρακολουθεί αλλά και από τη χειρουργική ομάδα σχετικά με τα οφέλη, τους κινδύνους και τα είδη των χειρουργικών επεμβάσεων.
