Ο διαβήτης στην κύηση πρέπει κατ’ αρχήν να διαχωριστεί σε εκείνον που προϋπάρχει της εγκυμοσύνης (όποιου τύπου κι αν είναι αυτός) και σε εκείνον που εμφανίζεται για πρώτη φορά στη διάρκειά της (και που ονομάζεται διαβήτης κύησης).
Στην πρώτη περίπτωση, η γυναίκα είναι ήδη εκπαιδευμένη (σε κάποιον βαθμό τουλάχιστον) στη διαχείριση του διαβήτη και λαμβάνει ήδη κάποια αγωγή. Η εγκυμοσύνη ωστόσο αποτελεί μια σημαντική πρόκληση, καθώς το σάκχαρο τείνει να απορρυθμιστεί λόγω των ορμονικών αλλά και σωματικών μεταβολών που προκύπτουν. Κάποια φάρμακα μπορεί να μην επιτρέπονται και θα πρέπει ενδεχομένως η αγωγή να αλλάξει.
Οι ορμονικές μεταβολές και το γενικότερο στρες που προκαλούνται στον οργανισμό της εγκύου ευθύνονται για την εμφάνιση του διαβήτη κύησης, σε γυναίκες που έχουν προδιάθεση για την κατάσταση αυτή.
Στις περισσότερες περιπτώσεις δεν υπάρχουν συμπτώματα. Για τον λόγο αυτό, συνιστάται σε κάθε εγκυμονούσα να γίνεται μέτρηση του σακχάρου νηστείας (δηλαδή το πρωί και αφού έχει μείνει νηστική για 8 ώρες) και της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης αμέσως μετά τη διαπίστωση της εγκυμοσύνης. Την 24η-28η εβδομάδα συνιστάται επίσης σε όλες τις εγκύους (εφόσον δεν έχει διαπιστωθεί ήδη διαβήτης) να γίνεται «καμπύλη γλυκόζης», δηλαδή μέτρηση του σακχάρου πριν και 2 ώρες μετά τη χορήγηση ενός πολύ γλυκού διαλύματος που περιέχει 75 γραμμάρια γλυκόζης. Με βάση τις τιμές σακχάρου που προκύπτουν από τις εξετάσεις αυτές διαπιστώνεται η παρουσία (ή μη) του διαβήτη κύησης.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, η σωστή διατροφή και η άσκηση επαρκούν για τη ρύθμιση του σακχάρου. Εάν ωστόσο, το σάκχαρο υπερβαίνει τους στόχους που έχουν τεθεί, απαιτείται θεραπεία με ινσουλίνη.
Σε κάθε περίπτωση που υπάρχει διαβήτης στην κύηση (είτε δηλαδή προϋπάρχει, είτε διαπιστώνεται για πρώτη φορά), η καλή ρύθμιση των επιπέδων σακχάρου είναι απόλυτα απαραίτητη, όχι μόνο για την καλή υγεία της εγκύου αλλά και για την σωστή ανάπτυξη του εμβρύου, τον ομαλό τοκετό, αλλά ακόμα και για την καλή ανάπτυξη του παιδιού που θα γεννηθεί.
